Elektrostymulacja w terapii mięśni dna miednicy

Elektrostymulacja pozwala na regenerację uszkodzonego unerwienia, wzmocnienie siły mięśni oraz jednocześnie na naukę ich kurczenia siłą własnej woli - skurcze mimowolne, wywołane w wyniku elektrostymulacji, pomagają zlokalizować poszczególne mięśnie i kontrolować je świadomie. Elektrostymulacja znajduje zastosowanie m.in. przy terapii mięśni dna miednicy (MDM). Efekt działania elektrostymulacji w terapii MDM może być stosunkowo szybki. Wyraźne wzmocnienie mięśni powinno nastąpić nawet po 2-3 tygodniach codziennych kilkunastominutowych zabiegów. Zależy to oczywiście od stopnia osłabienia mięśni oraz od charakteru schorzenia prowadzącego do np. nietrzymania moczu.

JAK PRZEBIEGA SESJA ELEKTROSTYMULACJI?
Zabieg elektrostymulacji w leczeniu mięśni dna miednicy można wykonywać zarówno w gabinecie pod okiem specjalisty, jak i w domowym zaciszu. Stosuje się do tego specjalny elektrostymulator oraz sondę dopochwową u kobiet lub doodbytniczą u mężczyzn przy nietrzymaniu moczu lub stolca. Często w wyposażeniu elektrostymulatora znajdują się także elektrody samoprzylepne przyklejane na skórę w okolicy miejsca, gdzie znajduje się mięsień, który zostanie poddany rehabilitacji.
Wystarczy, że ułożysz się wygodnie, a następnie wprowadzić sondę. Najczęściej stosowana jest pozycja leżąco-siedząca (w przypadku stymulacji dopochwowej) oraz leżąca, na boku (przy stymulacji doodbytniczej). Następnie należy ustawić parametry zabiegu lub skorzystać z tych ustawionych przez fizjoterapeutę uroginekologicznego. Elektrostymulatory dedykowane do terapii MDM wyposażone zostały w predefiniowane programy zabiegowe charakteryzujące się określonymi parametrami dotyczącymi impulsu elektrycznego oraz czasu zabiegu, w tym dedykowane do np:
- leczenia poszczególnych typów nietrzymania moczu tj. mieszanego, wysiłkowego, z parcia
- ulgi w bólu
- zmniejszenia stopnia wypadnięcia narządów rodnych
- poprawy kondycji mięśni po ciąży i porodzie
- poprawy wrażliwości seksualnej
- poprawy funkcjonowania mięśni dna miednicy podczas menopauzy
- ćwiczeń wytrzymałościowych
- rozluźnienia mięśni dna miednicy
Już po kilku tygodniach regularnych ćwiczeń mięśnie powinny mieć większą siłę. Efekt, jaki uzyskamy jest oczywiście uzależniony od stopnia osłabienia mięśni oraz schorzeń, z jakimi boryka się pacjent, a które mogą mieć wpływ na nietrzymanie moczu.
Część urządzeń oferuje także metodę biofeedback, czyli sprzężenia zwrotnego funkcji biologicznej organizmu. Pozwala on użytkownikowi na zidentyfikowanie i zmodyfikowanie funkcji ciała, w celu poprawy samokontroli. Pomiar aktywności mięśni odbywa się podczas ich napinania i rozluźniania, poprzez detekcję sygnałów EMG rzędu mikrowoltów, wysyłanych przez mięśnie (w przypadku biofeedbacku EMG) lub przez poprzez pomiar ciśnienia powietrza w balonie ściskanym w pochwie (biofeedback ciśnieniowy). Aktywność ta jest na bieżąco wizualizowana na ekranie. Pomaga to zwiększyć świadomość pracy mięśni oraz kontroli nad nimi, co motywuje do dalszego leczenia.
CZY ELEKTROSTYMULACJA JEST SKUTECZNA?
Jednym z badań pokazującym skuteczność elektrostymulacji w nietrzymaniu moczu jest Female urinary incontinence and intravaginal electrical stimulation: an observational prospective study. Podczas tego badania grupa 359 kobiet z nietrzymaniem moczu (207 z wysiłkowym nietrzymaniem moczu WNM, 33 z naglącym nietrzymaniem moczu NNM i 119 z mieszanym nietrzymaniem moczu MNM) była poddawana elektrostymulacji dopochwowej przez 20–30 min dziennie, 5 dni w tygodniu przez 10 tygodni. Wyniki badań mówią same za siebie:

Całkowite wyleczenie nastąpiło u:
- 65,7% kobiet z WNM
- 57,6% kobiet z NNM
- 61,3% kobiet z MNM
Istotną poprawę zgłosiło:
- 14,6% kobiet z WNM
- 24,2% kobiet z NNM
- 15,1% kobiet z MNM
DLA KOGO ELEKTROSTYMULACJA?
Wskazaniami do zabiegu elektrostymulacji są:
- wysiłkowe nietrzymanie moczu, czyli wyciek moczu podczas wysiłku np. kaszlu, kichania, dźwigania, skakania, biegania, śmiechu itp
- pęcherz nadreaktywny, czyli nagłe i trudne do opanowania parcie pojawiające się w sytuacjach stresujących lub w nocy oraz zmuszające do częstych wizyt w toalecie.
- vulvudynia
- rozszerzona lub obniżona pochwa
- osłabienie doznań seksualnych
- ból sromu
- nietrzymanie stolca
- wszczepiony stymulator serca
- ciąża
- obecność świeżych blizn pooperacyjnych
- infekcja pochwy
- nowotwór nabłonkowy
- ostra choroba hemoroidalna, otwarta szczelina odbytu (elektrostymulacja doodbytnicza)
- skonsultuj się z lekarzem w przypadku: przeczulicy skórnej, padaczki.
Pamiętaj! Przed wyborem urządzenia warto skonsultować się ze specjalistą z zakresu fizjoterapii uroginekologicznej.